Sunday, April 29, 2007

Blog Benim Neyime

Duydum ki bir dost, bir blog açmış kendisine (blogun fiili açmak mıdır?). Güzel de yazıyormuş. Merak ettim, aldım adresini, oturdum başına, başladım okumaya. Güzel de ne kelime nefismiş bu adamın yazıları. Tadı damağımda kaldı her akşam bilgisayarı kapatırken ve her gün daha bir heyecanla, hevesle, merakla gelir oldum iş yerime. Epeyce bir süre bütün mesaimi arkadaşımın bloguna ayırdım. Lakin dilim şişti; kendi kendime konuşur, yazdıklarını yorumlar, sorularını cevaplar oldum.Dedim ki bu böyle olmayacak, ben sabredemeyeceğim. Başlangıçta niyetim bütün yazılar bitirip sonra dönüp yorumlarımı bırakmaktı; ama dedim ya sabredemedim...
Teknolojiye yabancıyım, yabancı kalmakta da (mümkün olduğunca) ısrarlıyım. Ama işte blog işindeki ilk maceram olunca açık adresimle yorum bırakmayı beceremedim beyan ettiğim üzere. Ben başladım bilgisayarı dürtmeye, o başladı bana sorular sormaya, cevaplayıverdim ben de (çok zor değildi). Bir de baktım ki arkadaşıma yorum bırakmaya çalışan ben, durup dururken bir blog sahibi olmuşum.
Uzunca bir süre bekledim. Hazmetmem lazımdı kağıt kalemden tuşlara geçişi. Mektuptan maile geçişim de böyle sancılı olduydu benim. En sonunda dedim ki ananem gibi davranmayı bırak, madem ki artık bir blogun var, yaz bakalım.
Du bakalım n'olcek...

No comments: